Πακούβιος, Μάρκος

(220 – 130 π.Χ.). Ρωμαίος τραγικός, που γεννήθηκε στο Βρινδήσιο, γιος της αδελφής του ποιητή Εννία. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Ρώμη. Eκεί απετέλεσε μέρος του κύκλου του Λαιλία, και κέρδιζε τη ζωή του ως δραματικός ποιητής και ζωγράφος. Σε μεγάλη ηλικία, επέστρεψε στο Βρινδήσιο και πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Είναι ο πρώτος δραματικός συγγραφέας που περιορίστηκε στη σύνθεση τραγωδιών. Υπάρχουν οι τίτλοι και αποσπάσματα από 12 τραγωδίες του και από ένα εθνικό δράμα (praetexta) πάνω στον Παύλο (μάλλον τον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο). Οι τίτλοι δείχνουν τις ελληνικές πηγές των τραγωδιών του, και τουλάχιστον μία, η Αντιόπη, ήταν απομίμηση του Ευριπίδη, ενώ το Νίπτρα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, του Σοφοκλή. Ο Π. ήταν γνωστός ως σοφός (doctus), ίσως εξαιτίτα φαγητά μένουν εκτεθειμένα πάνω σε τραπέζια όλη την ημέρα. H πραγματική γιορτή αρχίζει όταν έχουν τελειώσει όλες οι προσευχές. Kαταφτάνουν τότε όλα τα μέλη της οικογένειας και χαιρετιούνται μεταξύ τους τελετουργικά. Kάθε επισκέπτης ραντίζεται με λίγες σταγόνες νερού, από ένα ειδικό μεταλλικό δοχείο, το «γκουλαμπ-πας», μετά κάθονται στη σειρά ο ένας δίπλα στον άλλον στην κοινή σάλα του σπιτιού και συζητούν. Tότε έρχεται το πιάτο της ημέας της αρχαιοελληνικής παιδείας του. Ο Κικέρωνας τον θεωρούσε ως τον μεγαλύτερο Ρωμαίο τραγωδό, και στο έργο του De Amicitia αναφέρει τον λαϊκό ενθουσιασμό με τον οποίο έγινε δεκτή μία σκηνή από τον Ορέστη του.